Rabarbar – uprawa w przydomowym ogrodzie

Odmiany rabarbaru

Na świecie rośnie kilkadziesiąt gatunków rabarbaru. Różnią się one od siebie kolorem liści, wielkością, czasem wegetacji. Rabarbar to bylina wieloletnia, która na jednym miejscu może rosnąć nawet kilkanaście lat. Osiąga wysokość około 100 cm, lecz z biegiem lat bardzo się rozrasta i potrzebuje dużo miejsca.  

Do najpopularniejszych odmian w Polsce należą: 

• Wczesny Horsera – jak sama nazwa wskazuje, jest to wczesna odmiana; liście ogonkowe mają zielono-czerwony kolor. Jest to polska odmiana.
• Wiśniowy – to także jedna z odmian wczesnych, swoją nazwę zawdzięcza ciemnoczerwonym liściom.  
• Malinowy – odmiana późna o czerwonych ogonkach. 
• Lider –  odmiana odporna na niskie temperatury o jasnoróżowych ogonkach. 
• Karpow Lipskiego – wczesna odmiana o dużej zawartości witaminy C. 
• Holsteiner Blut – odmiana późna o smukłych, żywo czerwonych łodygach i ostrym smaku. 

Rabarbar lekarski (Rheum officinale) oraz rabarbar dłoniasty (Rheum palmatum) wchodzą w skład herbatek odchudzających.

Wymagania rabarbaru

Rabarbar dobrze radzi sobie w naszym klimacie, rośnie zarówno w cieniu jak i w pełnym słońcu. Wymaga żyznych i wilgotnych gleb o obojętnym odczynie. Najlepsze ogonki dojrzewają w ciepłej temperaturze i na słonecznym stanowisku.

Temperatura 

Rabarbar jest dość odporny na mrozy, lecz najlepsze ogonki (najsłodsze) rosną wtedy, gdy na zewnątrz jest dość ciepło, powyżej 20 stopni Celsjusza.  

Nasłonecznienie 

Rabarbar potrzebuje dobrze nasłonecznionego stanowiska, osłoniętego od wiatru. Można go także posadzić w donicy na tarasie od południowej strony.  

Nawadnianie 

Wilgotna gleba to podstawa. Rabarbar lubi częste podlewanie. Podłoże musi być cały czas zasilane wodą. 

Gleba 

Żyzna gleba, bogata w składniki mineralne sprzyja rozwojowi. Rabarbar wymaga częstego nawożenia, gdyż jest to roślina dość żarłoczna. Jeśli sadzimy rabarbar w doniczce, to można wsypać do niej nawóz w granulacie, np. SUBSTRAL Organiczny Nawóz w Granulacie do Ogrodu. 

Jak uprawiać rabarbar w ogrodzie?

Rabarbar to roślina, która nie jest trudna w uprawie. Można ją siać z nasion jak i z sadzonek (zalecane). Przygotowanie stanowiska wymaga nieco pracy, lecz raz dobrze wykonana praca, przyniesie nam dobre efekty w postaci obfitych plonów.  

Przygotowanie ogrodu pod uprawę 

Aby rabarbar dobrze się rozwijał, należy odpowiednio przygotować ziemię pod uprawę. Należy ziemię przekopać, usunąć chwasty (np. SUBSTRAL Naturen AntyChwast TOTAL Hobby), można zasilić ją obornikiem (wtedy sadzimy rabarbar w kolejnym roku). Prace można zacząć latem, aby wysadzić sadzonki do gruntu wczesną jesienią.  

Sadzenie rabarbaru 

Rabarbar można sadzić wiosną lub jesienią. Zaleca się sadzenie we wrześniu lub październiku, gdyż plony będziemy zbierać w maju następnego roku – idealnie na wykorzystanie rabarbaru w letniej kuchni. Uprawa z nasion nie jest zalecana, gdyż nie daje ona roślin silnych i wytrzymałych. Najlepiej siać rabarbar poprzez rozmnażanie wegetatywne, o czym więcej piszemy poniżej.  

Nawożenie rabarbaru 

Rabarbar to roślina dość wymagająca, która potrzebuje mokrej ziemi i obfitego nawożenia. Przed posadzeniem zaleca się zasilić ziemię obornikiem, kompostem lub nawozem mineralnym z potasem. Później, gdy rabarbar się rozwija, należy go regularnie nawozić azotem, najlepiej co dwa tygodnie. Pamiętajmy także o podlewaniu, a zwłaszcza podczas upalnego lata. Do nawożenia można użyć SUBSTRAL Organiczny Nawóz w Płynie do Owoców i Warzyw. 

Rozmnażanie rabarbaru 

Rabarbar rozmnaża się poprzez podział karp (tzw. rozmnażanie wegetatywne). Po dwóch latach karpy należy wkopać z ziemi i podzielić na kilka mniejszych. Należy pamiętać, że najlepiej rozmnaża się stare karpy, także warto co roku zbierać duże sadzonki (co najmniej o średnicy 40 cm i wadze do 300 g). Prawidłowo rozwinięta sadzonka powinna mieć kilka pąków liściowych oraz dobrze ukształtowany korzeń.  

Jak dbać o rabarbar?

Pielęgnacja rabarbaru nie należy do trudnych, należy pamiętać o regularnym odchwaszczaniu oraz zasilaniu nawozem. Wiosną usuwa się pędy kwiatostanowe, gdyż ich pozostawienie źle wpływa na rozwój rabarbaru. Jak wspomniano wcześniej, rabarbar lubi wodę, więc doglądajmy go codziennie i sprawdzajmy stan gleby – ziemia powinna być lekko wilgotna przez cały czas, a zwłaszcza latem, gdy istnieje ryzyko suszy. Każdej wiosny stosuj ściółkę z kompostu wokół rabarbaru, ale uważaj, aby nie przykryć korony rośliny. Ściółkowanie pomaga zatrzymać wilgoć w glebie i utrzymać ją w dobrym stanie. Jesienią liście powinny zwiędnąć, można też odciąć stare ogonki i pozwolić roślinie przejść w stan spoczynku.  

Zbiór rabarbaru

Rabarbar zbiera się dopiero w drugim roku po posadzeniu. Wiosną ogonki są już na tyle duże, że można je wyrywać bez obaw. Pamiętajmy, aby wyłamywać ogonki liściowe nisko nad ziemią. Wystarczy raz w tygodniu zebrać kilka liści z rośliny. Rabarbar najlepiej obradza po kilku latach (jest to roślina wieloletnia), największe plony przypadają na piąty rok. W przypadku dobrze ukorzenionych roślin, łodygi można zbierać od marca lub kwietnia (wczesne odmiany) oraz pod koniec maja w przypadku odmian późniejszych. Chociaż łodygi pozostają jadalne i smaczne przez całe lato, najlepiej zaprzestać zbiorów w czerwcu, aby zbytnio nie osłabiać rośliny. 

Najważniejsze cechy rabarbaru

Rabarbar ogrodowy, zwyczajny (rzewień) to warzywo z rodziny rdestowatych, do której należą także szczaw, gryka, rdestówka. Uwaga! Rabarbar może być trujący! Zawiera szczawiany, które odkładają się nerkach w postaci kamieni. Znane są przypadki poważnych zatruć (włącznie ze śmiercią) po spożyciu nadmiernej ilości rabarbaru. Pamiętajmy, że herbatki z korzenia rabarbaru mają działanie przeczyszczające i należy je spożywać z umiarem.