Melganzevoet

Wat is melganzevoet? 

Melganzevoet (Chenopodium album in het Latijn) is een eenjarige, eetbare plant die in de tuin gewoonlijk als onkruid wordt beschouwd. De plant woekert nogal en wordt dus beter onder controle gehouden. Gelukkig bestaan er bestrijdingsmiddelen en natuurlijke oplossingen om zonder al te grote problemen verlost te raken van melganzevoet. 

Hoe herken je melganzevoet? 

Melganzevoet is een grote eenjarige plant (tot 1,2 meter) uit de Amarantenfamilie (Amaranthaceae). Twee verwante en eveneens eetbare planten zijn brave hendrik (een lekkere en vrijwel vergeten groente) en quinoa. Melganzevoet wordt ook wel witte ganzevoet genoemd. De Engelse naam van de plant is 'fat hen' omdat kippen er dol op zijn. Ook in het Frans wordt de naam 'poule grasse' gebruikt.

De wat houtachtige stengel van melganzevoet heeft een rode groef. De langwerpige bladeren zijn driehoekig en grijsgroen van kleur. De vorm van de bladeren doet een beetje denken aan de poot van een gans, vandaar de naam van de plant.

Vanaf de maand juni begint melganzevoet te bloeien in groenige schijnaren, die trossen vormen. De zaden zijn kleine, donkergekleurde dopvruchten. 

De bladeren van melganzevoet worden gebruikt in kruidenthee en hebben vochtafdrijvende eigenschappen. Melganzevoet heeft echter ook culinaire eigenschappen: de bladeren zijn rijk aan eiwitten en worden bereid zoals spinazie. De jonge scheuten kun je klaarmaken zoals asperges. Melganzevoet werd vroeger ook wel wilde spinazie genoemd.

Schade veroorzaakt door melganzevoet in de tuin 

Melganzevoet staat meestal langs de kant van de weg en in graslanden, maar is ook dikwijls terug te vinden in tuinen, waar de plant al snel begint te woekeren. En aangezien de plant dol is op pas bewerkte grond, wordt een moestuin al snel zijn favoriete speelterrein. Jammer genoeg levert dat nogal wat problemen op: 

De wortels van melganzevoet concurreren met de wortels van andere planten, die hierdoor een deel van hun water en voedingsstoffen verliezen. Op akkers zorgt een invasie van melganzevoet voor een fors lagere opbrengst. Hetzelfde geldt voor de moestuin.
Melganzevoet verspreidt zich razendsnel en bovendien staan de talloze zaden bekend om hun lange kiemkracht.
De bloei van melganzevoet veroorzaakt hooikoorts.
Melganzevoet trekt bladluizen aan (maar ook lieveheersbeestjes, die aangetrokken worden door al dat voedsel).

Melganzevoet al dan niet natuurlijk bestrijden 

Om van melganzevoet verlost te raken is het in de eerste plaats belangrijk om ervoor te zorgen dat de plant zich niet uitbreidt. Verwijder daarom de bloemen en de groeiende zaden van bestaande planten.

 Trek in het begin van de lente nieuwe plantjes uit: 

Wieden kan met de hand of met een onkruidbrander. Beide geven goede resultaten. 
Indien nodig kun je een onkruidverdelger op basis van azijnzuur of pelargonzuur gebruiken. Beide moet je sproeien op de plant. Belangrijk voor een goede werking: gebruik dit enkel op jonge onkruiden.

Hoe kun je een melganzevoetplaag beperken?

Melganzevoet kun je een halt toeroepen met behulp van verschillende technieken: 

Vals zaaibed: doordat de plant houdt van bewerkte grond, is het mogelijk om de plant in de luren te leggen door in het begin van de lente een zaaibed voor te bereiden, te wachten tot het onkruid opkomt en dan te wieden of te schoffelen. Op die manier kun je heel wat zaden van melganzevoet die liggen te wachten in de aarde, te slim af zijn.
Zeil en mulch: een ondoorzichtig zeil in het begin van het voorjaar gaat de groei van melganzevoet tegen, en mulchen rond vaste planten of groenten beschermt ze op dezelfde manier.
Eten: pluk de blaadjes en maak ze klaar net zoals spinazie! Dat is de beste manier om ervan verlost te raken en er ook nog plezier aan te beleven!